Zapinka Amplatza
Zapinka Amplatza to rodzaj "zatyczki", która po wprowadzeniu w otwór w sercu, zamyka go. Jest ona stosowana w przypadkach ubytków w przegrodzie międzyprzedsionkowej. Tego typu wady to dość częste wrodzone wady serca. Wprowadzenie zapinki Amplatza do organizmu jest stosunkowo mało inwazyjną metodą leczenia wad serca, szczególnie w porównaniu z operacjami kardiochirurgicznymi.
1. Kiedy używa się zapinki Amplatza?
Zapinka Amplatza nadaje się do wielu wad serca objawiających się ubytkami w sercu. Ubytki powinny być leczone ze względu na to, że powodują zwiększony przepływ płucny i przeciekanie krwi z lewej do prawej komory serca. Nie wszystkie ubytki w ścianach serca mogą być korygowane za pomocą zapinki Amplatza, nie mogą być one zbyt duże, zapinka także nie jest stosowana w przypadku kilku dziur w sercu.
Za pomocą zapinki Amplatza naprawia się ASD II (skrót od angielskiego "atrial septal defect"), czyli otwór wtórny. To ubytek, który pojawia się w miejscu dołu owalnego. Taki ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej występuje najczęściej. Aby ubytek w sercu kwalifikował się do leczenia zapinką, powinien mieć położenie centralne lub przednio-górne, z co najmniej 5 milimetrami tkanki wokół. Za pomocą zapinki leczy się także ubytki wywołane tętniakiem. Jeśli w sercu jest kilka otworów, dzięki zapince można zamknąć je pod warunkiem, że są wystarczająco blisko siebie.
Jeśli ubytek nie kwalifikuje się do leczenia za pomocą stosunkowo mało inwazyjnej zapinki (np. jest zbyt duży lub ubytków jest kilka i daleko od siebie), konieczna jest operacja kardiochirurgiczna. Taka operacja przeprowadzana jest w krążeniu pozaustrojowym.
2. Jak używa się zapinki Amplatza?
Zapinka Amplatza to najczęściej wykorzystywany rodzaj zapinki, chociaż istnieją także inne, np. Cardioseal, Starflex czy Helex. Mają one inną budowę i inne metody wprowadzenia do serca, ale działają podobnie: mają za zadanie zatkać niepotrzebny w sercu utwór.
Pacjent jest w czasie zakładania zapinki Amplatza poddany znieczuleniu ogólnemu. Jej założenie odbywa się pod kontrolą angiografii oraz echokardiografii przezprzełykowej. Dzięki nacięciu w pachwinie, do tętnicy wsuwa się cewnik.
Za pomocą specjalnego balonika, ocenia się wielkość ubytku w sercu - balonik przeciska się między jedną a drugą komorą i równocześnie kontroluje się, w którym momencie pojawia się opór. Przed założeniem zapinki sprawdza się także dokładną pozycję ubytku w sercu, oraz otaczające go żyły i zastawki. Zapinka wprowadzana jest poprzez cewnik włożony do serca przez tętnicę udową.
3. Co po zabiegu założenia zapinki Amplatza?
Leczenie ubytków w sercu zapinką Amplatza ma bardzo wysoką skuteczność i rzadko prowadzi do powikłań. Po zabiegu może dojść do embolizacji, przebicia ścian przedsionka i przejściowych zaburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego. Przez pół roku po zabiegu stosuje się kwas acetylosalicylowy w dawce 3-5 mg na kilogram masy ciała.
Nieleczony ubytek w sercu, chyba że jest to nieszkodliwy otwór przetrwały, wymaga leczenia. Powikłaniami takiego długotrwałego stanu są na przykład częste zapalenia płuc, nadciśnienie płucne, zapalenie wsierdzia, kołatanie serca i inne zaburzenia rytmu serca.
Zobacz także:
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.